کشورهایی که انگلیسی زبان اصلی آن‌ها است [ویرایش]

کشورهایی که انگلیسی زبان اصلی آن‌ها است عبارتند از:آنگویلا، آنتیگوا و باربودا، استرالیا، باهاما، باربادوس، بلیز، برمودا، قلمرو بریتانیا در اقیانوس هند، جزایر ویرجین بریتانیا، بخش انگلیسی زبان کانادا، جزایر کیمن، دومینیکا، جزایر فالکلند، جبل طارق، گرنادا، گوآم، جزایر چنل، گویان، بخش‌های انگلیسی ایرلند، جزیرهٔ من، جامائیکا، جرزی، مونتسرات، نائورو، بخش انگلیسی زبان زلاند نو، جزایر پیت‌کرن، سنت هلن، سنت کیتس و نویس، سنت وینسنت و گرنادین‌ها، سنگاپور، جزایر جورجیای جنوبی و ساندویچ جنوبی، ترینیداد و توباگو، جزایر تورکس و کایکوس، بریتانیا و ایالات متحده آمریکا.

در برخی کشورها انگلیسی زبان اصلی مردمانشان نیست ولی زبان کارهای اداری و مدارک رسمی آن‌ها است. این کشورها عبارتند از: بوتسوانا، کامرون، ایالات فدرال میکرونزی، فیجی، گامبیا، غنا، هند، کنیا، کیریباتی، لسوتو، لیبریا، ماداگاسکار، مالت، جزایر مارشال، موریس، نامیبیا، نیجریه، پاکستان، پالائو، پاپوآ گینه‌نو، بخش انگلیسی فیلیپین، رواندا، سنت لوسیا، ساموآ، سیشل، سیرالئون، جزایر سلیمان، سری‌لانکا، سودان، سودان جنوبی، سوازیلند، تانزانیا، اوگاندا، زامبیا و زیمبابوه. همچنین کشورهایی وجود دارند که انگلیسی در بخش‌هایی از خاک آن‌ها زبان اداری دوم (به عنوان مکمل) کاربرد دارد؛ سن اندرسی پروویدنسیا در کلمبیا و ساحل موسکیتو (Mosquito Coast) در نیکاراگوآ از این دسته‌اند. این گونه نفوذ زبان انگلیسی به دلیل دوران استعمار بریتانیا در این منطقه‌ها است.

همچنین انگلیسی یکی از ۱۱ زبان رسمی در آفریقای جنوبی است. در منطقه‌های وابستهٔ استرالیا مانند جزیرهٔ نورفک، جزیرهٔ کریسمس و جزیرهٔ کوکوس و بخش‌های متعلق به آمریکا مانند ساموآی آمریکا، گوآم، جزایر ماریانای شمالی، پورتوریکو و جزایر ویرجین^[۳۸] و بخش‌های بریتانیایی هنگ کنگ، انگلیسی زبان رسمی است.

انگلیسی زبان رسمی ایالات متحده نیست^[۳۹] و دولت فدرال آمریکا هیچ زبان رسمی را معرفی نکرده‌است ولی ۳۰ ایالت از ۵۰ ایالت آن انگلیسی را به عنوان زبان رسمی پذیرفته‌اند.^[۴۰]. در کشورهای تحت حمایت بریتانیا مانند بحرین، بنگلادش، برونئی، قبرس، مالزی و امارات متحده عربی انگلیسی زبان مهمی به شمار می‌رود.

نقشهٔ کشورهایی که انگلیسی زبان رسمی یا غالب آن‌ها است.

     درس نهم و دهم

فعل های  have  و  has  به معنی داشتن ، برای صحبت کردن درباره ی این که چه کسی ، چه چیزی دارد مورد استفاده قرار می گیرد. فعل  has فقط برای سوم شخص مفرد و فعل  have  برای بقیه ی فاعل ها نوشته می شود. مانند :

Ali has a book.

They have a car.

برای سوالی کردن جملاتی که در آن ها از این افعال استفاده شده است، فعل  have  یا  has  موجود در جمله را به اول آورده ، در آخر علامت سوال می گذاریم. در نوشتن جواب کوتاه و کامل نیز از همین افعال استفاده می کنیم.

Has Ali a book? Yes, he has.

Have they a car? Yes, they have.

برای منفی کردن جملات نیز کافی است قید منفی  not را به افعال  have  یا  has  اضافه کنیم.

Ali has not a book.

þ مخفف این افعال و قید منفی به صورت  haven't  و  hasn't  نوشته می شود.

þ  اسم اشخاص اگر به تنهایی در جمله نوشته شود سوم شخص مفرد به حساب می آید ولی اگر اسم دو یا چند شخص با هم ، به عنوان فاعل جمله  نوشته شود ، سوم شخص جمع محسوب می شوند.

     درس نهم و دهم

فعل های  have  و  has  به معنی داشتن ، برای صحبت کردن درباره ی این که چه کسی ، چه چیزی دارد مورد استفاده قرار می گیرد. فعل  has فقط برای سوم شخص مفرد و فعل  have  برای بقیه ی فاعل ها نوشته می شود. مانند :

Ali has a book.

They have a car.

برای سوالی کردن جملاتی که در آن ها از این افعال استفاده شده است، فعل  have  یا  has  موجود در جمله را به اول آورده ، در آخر علامت سوال می گذاریم. در نوشتن جواب کوتاه و کامل نیز از همین افعال استفاده می کنیم.

Has Ali a book? Yes, he has.

Have they a car? Yes, they have.

برای منفی کردن جملات نیز کافی است قید منفی  not را به افعال  have  یا  has  اضافه کنیم.

Ali has not a book.

þ مخفف این افعال و قید منفی به صورت  haven't  و  hasn't  نوشته می شود.

þ  اسم اشخاص اگر به تنهایی در جمله نوشته شود سوم شخص مفرد به حساب می آید ولی اگر اسم دو یا چند شخص با هم ، به عنوان فاعل جمله  نوشته شود ، سوم شخص جمع محسوب می شوند.

      درس هشتم

برای اشاره به چیزی یا چیزهای دور و نزدیک از کلماتی استفاده می شود که به آنها اسم های اشاره می گویند و به شرح جدول زیر است :

بعد از اسم های اشاره ی This  و That فعل مفرد is و کامل کننده ی مفرد به کار می رود. بعد از اسم های اشاره ی جمع یعنی These  و Those هم فعل جمع are  و کامل کننده ی جمع نوشته می شود. مانند:

This is a book.

These are books.

برای سوالی کردن این گونه جملات نیز کافی است فعل را به اول جمله آورده ، اسم اشاره را بعد از آن نوشته و در آخر نیز علامت سوال بگذاریم.

مثال  : Is this a book?

 þاگر اولین حرف اسم مفردی یکی از حروف صدادار ( a – i – o – u –e ) باشد قبل از آن به جای a کلمه ی(an )  به معنی یک را می نویسیم.

This is an apple.

 þدر جواب دادن به سوالات به جای اسم های اشاره از ضمایر فاعلی مناسب (  it  یا  they ) استفاده می کنیم.

Is that a pen?         Yes, it is.

         درس هفتم

برای نوشتن جواب کوتاه منفی ، ابتدا کلمه ی No ( به معنی نخیر ) را نوشته ، بعد از آن علامت ( ,) را می گذاریم. سپس به ترتیب ضمیر فاعلی و فعل متناسب آن را نوشته ، قید منفی not  را به آن اضافه می کنیم. جواب کامل و بلند را نیز می توان به صورت 1: جواب کامل مثبت نوشت که در این صورت باید بعد از فعل ، قید منفی not  را اضافه کرد  یا       2: جواب کامل مثبت نوشت که در این صورت باید کامل کننده ی جمله ی سوالی را عوض کرد. مانند:

 Is he a doctor?

 No, he isn't. He's not a doctor.

            یا        He's a teacher.

علاوه بر سوالاتی که جواب آنها Yes یا No  می باشد و به سوالات بلی – نخیر معروفند تعداد دیگری از سوالات نیز وجود دارند که به سوالات wh مشهور شده اند. برای نوشتن چنین سوالی با کلمه ی پرسشی What  ( به معنی چه چیزی و چه کاره ) به ترتیب زیر عمل می کنیم:

1-     ابتدا کلمه ی پرسشی what را می نویسیم.

2-     سپس کامل کننده ی جمله را که جواب سوال می باشد ، حذف می کنیم.

3-     در ادامه به ترتیب فعل و فاعل را نوشته و در آخر نیز علامت سوال می گذاریم.

She is a nurse.

What is she?

þ در جملات منفی می توان مخفف فعل و قید منفی not  را نوشت. بدین صورت که فعل و قید منفی را به هم چسبانده ، حرف o قید منفی را حذف کرده به جای آن علامت ' می گذاریم.

is not ð    isn't

þ فعل am  و قید منفی not  هرگز به صورت مخفف نوشته نمی شوند.

þ در هر جمله می توان فقط یا فاعل و فعل را به صورت مخفف نوشت یا فعل و قید منفی را.

در نوشتن باید به نکات زیر توجه کرد:

1-     همیشه اولین حرف جمله به شکل بزرگ نوشته می شود.

2-     بین حروف یک کلمه فاصله داده نمی شود.

3-     بین دو کلمه فاصله ای به اندازه ی حرف بزرگ O گذاشته می شود.

4-     اسامی افراد ، شهرها ، کشورها ، رودها ، کوه ها ، استانها ، روزهای هفته و ماه ها در هر جای جمله با حرف بزرگ شروع می شوند.

ازامروز بريم كلاس اول راهنمايي دوم راهنمايي روگفتيم ديگه

بلـــــــــــــــــــــــــة

گرامر سال اول راهنمائی

در زبان انگلیسی هر جمله حداقل از سه قسمت تشکیل شده است:

کامل کننده ی جمله  +  فعل  +  فاعل = جمله

مثال  :I  am   a  student .

فاعل همان شخص یا چیزی است که کار را انجام می دهد و می توان آن را به یکی از صورت های زیر نوشت :

1- اسم شخص         2- تعدادی کلمه که توصیف کننده ی فاعل باشند.     3 – ضمایر فاعلی

ضمایر فاعلی به دو دسته تقسیم می شوند:1- ضمایر فاعلی مفرد      2- ضمایر فاعلی جمع

ضمایر فاعلی مفرد و افعال متناسب آنها به شرح جدول زیر است:

þ اگر کامل کننده ی جمله اسم مفرد باشد قبل از آن کلمه ی a  ( به معنی یک ) را می نویسیم.

þ ضمایر He  و She  برای انسان و ضمیر It  فقط برای اشیاء و حیوانات به کار می رود. به این ضمایر سوم شخص مفرد گفته می شود.

انگلیسی میانه 

انگلیسی کهن یا باستان با دو دوره یورش روبرو شد. نخست از سوی سخنوران زبان‌های ژرمنی شمالی، در سدهٔ هشت و نه میلادی، هنگامی که هالفن رگناسن و ایوار رگناسن شناخته شده با نام ایوار بی استخوان تصمیم بر گرفتن و استعمار منطقه‌های شمالی جزیره‌های بریتانیا گرفتند. بار دوم یورش از سوی سخنوران زبان‌های رومی‌تبار بود. پس از تصرفِ انگلستان به وسیلهٔ نورمن‌ها که در سال ۱۰۶۶ صورت گرفت، کم کم دگرگونی شگرفی در زبان پدید آمد. نورمن کهن در سدهٔ ۱۱ میلادی با یورش نورمن‌ها به انگلستان به آنگلو-نورمن و پس از آن به آنگلو-فرنچ تغییر یافت و دستهٔ نویی از واژگان را وارد زبان کرد، واژگانی که در دولت و دادگاه‌ها کاربرد داشتند.

زبان فرانسوی - به واسطهٔ حکومتِ نورمن‌ها - زبانِ بزرگان و بلندپایگانِ جامعه، و انگلیسیِ کهن، زبانِ عوام و دونپایگان به‌شمار می‌رفت، زبان فرانسوی اثر چشمگیری بر انگلیسی گذاشت. تا پیش از سال ۱۲۵۰، تنها ۹۵۰ واژهٔ نو، بیشتر به دلیل ارتباط انگلیسی‌ها و فرانسوی‌ها، وارد زبان انگلیسی شد. اما ناگهان، چون فرانسویان شروع به یادگیری زبان انگلیسی نمودند و واژگانی از زبان خود را وارد زبان مقصد کردند، تعداد بی‌شماری واژه از زبان فرانسوی قرض گرفته شد؛ به گونه‌ای که اکنون یک سوم واژگان زبان انگلیسی، ریشهٔ فرانسوی دارند. گسترش دامنهٔ واژگان با کمک واژه‌های اسکاندیناویایی و نورمنی رویدادی بود که باعث ساده تر شدن دستور زبان انگلیسی شد و این زبان را به زبانی وام‌گیرنده تبدیل کرد (چیزی بیش از پذیرش معمول واژه‌های دیگر زبان‌ها توسط یک زبان).

گویش midland، از سدهٔ چهاردهم، یعنی زمانی که مناطق زیر پوشش این گویش، به مراکز توسعهٔ دانشگاهی، پیشرفت اقتصادی و زندگی اشرافی در انگلستان تبدیل شد، جای خود را به عنوان مهمترین گویش در این دوران، باز کرد و میدلند شرقی گویش مسلط شهر لندن شد. یکی از عواملی که موجب برتری مطلق این گویش شد؛ به گونه‌ای که انگلیسی امروزی، تقریباً شکل تکامل یافتهٔ میدلند شرقی است، نفوذ این گویش به دستگاه‌های حکومتی و مکاتبه‌های دولتی است.

از نوشته‌های پرآوازهٔ دوران انگلیسی میانه می‌توان به حکایت‌های کنتربری از جفری چاوسر اشاره کرد.

‌

مشاغل به زبان انگلیسی